Pokhara

Nie zobaczyliśmy dużo w Pokhara podczas pierwszej wizyty, bo następnego ranka wyruszyliśmy na szlak, ale po wspinaczce mieliśmy pięć czy sześć dni obijania się tam, bo naszą trasę przebyliśmy szybciej o cztery dni, niż to było w planie (o cztery noce mniej spania w obskurnych gospodach na szlaku - hurra!).

Pokhara była trochę spokojniejsza niż Kathmandu i spędzaliśmy dni od śniadania przez kawę do lunchu, do popołudniowego deseru aż do kolacji. Jestem pewna, że zniknęły mi wszystkie mięśnie wyrobione podczas wspinaczki. Jedyną atrakcją turystyczną, jaką odwiedziliśmy, była Pagoda Światowego Pokoju, do której popłynęliśmy łódką na drugi brzeg jeziora. Widok ze wgórza, na którym znajduje się ta pagoda, był dość przyjemny, mimo że kiedy tam dotarliśmy, większość ośnieżonych szczytów górskich zakryta była chmurami. Widzieliśmy za to panoramę miasta i z daleka nie wyglądało nawet najgorzej :-) Dopiero z bliska widać cały brud, kurz i bałagan.

Wreszcie nadszedł dzień naszego powrotu do Kathmandu. Zdecydowaliśmy się na lot samolotem, który oszczędził nam trochę czasu w porównaniu z siedmiogodzinną jazdą autobusem (sam przelot to 25 min, plus droga na i z lotniska, plus kolejka do nadania bagażu godzinę przed odlotem). Odczułam ulgę, kiedy wylądowaliśmy, mimo że lecieliśmy Buddha Air, które mają lepszą historię bezpieczeństwa niż inne linie lotnicze w tym kraju, którym od czasu do czasu rozbija się samolot. Mieliśmy okazję doświadczyć ręcznie wypisanych kart pokładowych i odbioru bagażu na świeżym powietrzu.

W Kathmandu mamy teraz kilka dni na obijanie się przed wylotem do domu. Podróż powrotna zajmie nam trzy dni: Kathmandu-Delhi-Singapur-Brisbane-Sydney-Wellington. Wylatujemy w piątek o 10 rano czasu lokalnego (17.15 czasu nowozelandzkiego), a dotrzemy do domu tuż przed północą w niedzielę. Przy okazji, dla tych, którzy jeszcze nie wiedzą, strefa czasowa Nepalu to GMT+5.45 godzin, chyba po to, żeby mi się cały czas myliło, która godzina jest gdzie.

Ciężko uwierzyć, że cieszę się na tę perspektywę spędzenia takiej ilości czasu w samolotach i na lotniskach (i dnia w Singapurze, hurra!). Wszystko jest lepsze od zostania jeszcze dłużej w Nepalu, gdzie, według wyników zeszłorocznego spisu ludności opublikowanych w tym tygodniu, więcej ludzi posiada telefon komórkowy niż kanalizację w domu. Nie ma tu adresów, tylko niektóre ulice mają nazwy, a lokalizację podaje się według odległości do najbliższego punktu orientacyjnego, np. Kathmandu Guesthouse. Największym źródłem dochodów Nepalu są pieniądze przesyłane przez emigrantów, według transparentów z ciekawostkami o kraju w hali przylotów międzynarodowych. Do tego są pieniądze od turystów - pozwolenia na wspinaczkę nie są tanie - i z pomocy międzynarodowej. Zastanawialiśmy się, gdzie te wszystkie pieniądze idą i odpowiedź znaleźliśmy w raporcie Transparency International na temat korupcji, w którym Nepal jest na 154 miejscu z 183 krajów, wraz z takimi krajami jak Congo czy Zimbabwe. Nowa Zelandia jest tam na pierwszym miejscu :-)

Aby zakończyć ten blog na pozytywną nutę, zachowałam post o naszej wspinaczce w Himalajach na koniec. Mamy taką masę zdjęć, że pewnie nie skończy się na jednej notce :-)

*****

We didn't see much of Pokhara at first, because we left for our trek early the next morning, but we ended up spending five or six days hanging out there after we finished hiking, because we took four days fewer than we had planned to (four nights of not sleeping in the dingy guesthouses on the trail - yay!).

Pokhara was a bit more peaceful than Kathmandu, and we spent our days going from breakfast to coffee to lunch to afternoon dessert to dinner. I'm pretty sure I've undone all the hard work from the climbing in those few days in Pokhara. The only thing we did was take a boat across the lake and hike up to the World Peace Pagoda. The view from that hill was very nice, even though by the time we got there, the snowy peaks were covered in cloud. We looked over the city on the other side of the lake and thought that from a distance, it actually didn't look so bad :-) It's only up close that you see all the dirt, dust, and mess.

Finally the day came to fly back to Kathmandu. I guess flying saves a little bit of time compared to that seven hour bus ride (25 min flight, plus the way to/from airport, plus standing in line to check in an hour before the flight), but I was very happy when we touched down in Kathmandu, even though we were on Buddha Air, which has a better safety record than other airlines here, which tend to crash a plane once in a while. It was an experience of handwritten boarding passes and open-air baggage claim.

In Kathmandu we now have a couple of days to hang out some more before our flights back, which will take three days: Kathmandu-Delhi-Singapore-Brisbane-Sydney-Wellington. We start on Friday 10am local time (5.15pm NZ time), and we get home just before midnight on Sunday. Incidentally, if you don't know it already, Nepal time is GMT+5.45 hrs, just to play tricks with my head all the time, I'm sure.

I can't believe I'm acually looking forward to spending all this time on planes and at aiports (and a day in Singapore, yay!). Anything is better than staying in Nepal, where, according to the census from last year, which was published this week, more people own cellphones than have indoor plumbing. There are no street addresses here, only some streets have names, and you generally give directions by the proximity to the nearest landmark, such as the Kathmandu Guesthouse. The country's largest source of income is money sent by the Nepalese living overseas according to "Did you know?" signs at the international arrivals at the airport. Plus there's all the money from tourists - hiking permits are not cheap - and from foreign aid. We've been wondering where all the money in the country is going, and the answer is in the Transparency International report on corruption, placing Nepal at no 154 of 183 countries, along with the likes of Congo and Zimbabwe. New Zealand was no 1 on that list :-)

To finish this blog on a more positive note, if possible, I have saved the post about our hiking in the Himalayas for last. With the number of photos we have, it'll probably end up being more than one post :-)

The grey truck is the one we were in on the way back from the mountains

We figure "Speed Control", one of the popular slogans on the trucks,  means the car has brakes

Piles of bricks are a constant part of the Nepalese landscape

Buddha eyes are watching you everywhere

Across the lake in Pokhara

Looks like a prime vacation spot

The pagoda was finished in the 1990s, I believe

The cleanest-looking place in Nepal

The view of the city from the hilltop

Statues from the pagoda

Peaceful buddha

Another statue

Banana tree by the pagoda

And here are the bananas!

Freaky statue by the lake

The Pokhara waterfront

This should be made into a postcard

Good locks are important

Another "Speed Control" assertion

The main tourist drag in Pokhara

Lakeside, Pokhara

Low-fi departures

Our plane was a short stroll from the gate

Open-air baggage claim

Back in Kathmandu - Lazimpat, the fancy neighbourhood with a lot of embassies