If it's November, it must be Nepal: Hong Kong

Z Hanoi polecieliśmy z powrotem do Guangzhou, prosto z lotniska metrem dotarliśmy na dworzec kolejowy, wsiedliśmy do pociągu do Shenzhen i z dworca w Shenzhen metrem dotarliśmy do hotelu. Tyle przesiadek, a jednocześnie jedna z najłatwiejszych podróży, jakie odbyliśmy. O Shenzhen nie ma co pisać, mieliśmy tam dwa dni, po czym poszliśmy do Hong Kongu. Tak, poszliśmy, bo metrem dojeżdża się do punktu kontroli granicznej, przechodzi na piechotę i znów metrem, już po drugiej stronie, jedzie się do centrum.

Hong Kong zrobił na nas niesamowite wrażenie. Ja się tam czułam jak uboga kuzynka z prowincji, bo ceny były czasami i 10 razy wyższe niż w Chinach. Ulice są dość ciasne i wąskie, jeżdżą po nich nie tylko piętrowe autobusy, ale i piętrowe tramwaje, czego nigdy wcześniej nie widziałam. Pełno tam designerskich butików i modnych kafejek i restauracji. Jedzenie było niesamowite, ogromny wybór kuchni z całego świata. Kilka razy wybraliśmy się na dim sum, w tym do restauracji z jedną gwiazdką Michelin, chyba najtańszej na świecie ze wszystkich polecanych przez ten przewodnik. Bułeczki z grillowaną wieprzowiną były niesamowite i następnym razem też tam będziemy musieli iść, mimo że na stolik czeka się czasami godzinę albo i dwie.

Zaraz po dotarciu na miejsce wybraliśmy się na The Peak - Szczyt, punkt widokowy, na który wjeżdża się specjalną kolejką, prawie taką samą, jak w Wellington do Ogrodu Botanicznego. Panorama Hong Kongu, którą z niego widać, jest niesamowita. Kiedy tam byliśmy, zaczęło się ściemniać, więc mogliśmy ją porównać za dnia i w nocy, ze wszystkimi światłami i neonami. Przyznam, że nocna panorama Szanghaju była bardziej imponująca, bo neonów było tam więcej i były dużo bardziej nowatorskie, ale i tak widok Hong Kongu z lotu ptaka pomógł nam wyobrazić sobie jego rozmiar i zasięg.

Następne dni spędziliśmy na zakupach elektronicznych. Jon kupił iPada mini i jakieś części do aparatu, zajęło to dużo czasu i przeciskania się w tłumie, ale podobno ceny były lepsze, niż gdzie indziej. Żałuję, że się nie rozdzieliliśmy, bo wynudziłam się jak mops, a te zakupowe ulice Hong Kongu nie miały aż tak ciekawych ludzi i miejsc do oglądania, jak te po drugiej stronie zatoki.

Jednego wieczoru spotkaliśmy się na kolację z Mikem i Liz, z którymi pracowałam kiedyś w Wellington. Nie mogę uwierzyć, że oni już pięć lat mieszkają w Hong Kongu, bo wydaje się, jakby wyjechali może w zeszłym roku. Super było zobaczyć znajome twarze w obcym miejscu :-)

Ostatniego dnia wybraliśmy się na spacer po ciekawych uliczkach Hong Kongu, wjechaliśmy na samą górę najdłuższych schodów ruchomych na świecie (a właściwie ciągu schodów ruchomych), a potem trafiliśmy do zoo i ogrodu botanicznego. Szczerze mówiąc, nie wiedziałam nawet, że w Hong Kongu jest zoo, a okazało się ono bardzo przyjemne, ciekawe, a do tego darmowe. Mają w nim dużo małp, w tym małe orangutany, które można oglądać tylko przez kilka godzin dziennie. Były niesamowite, bawiły się z opiekunami i huśtały na linach, rozrabiały i były fajniejsze nawet od małych pand, bo przynajmniej coś robiły, a nie tylko spały :-)

Po tych pięciu dniach w Hong Kongu wiem, że chciałabym tam spędzić więcej czasu, bo wielu rzeczy nie zobaczyliśmy, na przykład wielu szlaków spacerowych wśród zielonych wzgórz otaczających miasto. Mimo że Hong Kong jest pełen wieżowców, samochodów i ludzi, nie brakuje tam zielonych terenów, w których można spędzać całe dnie. I nie wiem teraz, czy wolę Hong Kong czy Singapur - oba są świetne, nowoczesne i dobrze zorganizowane i chyba będę musiała spędzić więcej czasu w każdym z nich, żeby zdecydować :-) W drodze do domu mamy dzień w Singapurze, to go sobie przypomnę na szybko.

*****

From Hanoi we flew back to Guangzhou, straight from the airport we took the subway to the railway station, took a train to Shenzhen and from the Shenzhen train station took the subway to our hotel. So many changes, and yet it was one of the easiest journeys we've made. There's not much to write about Shenzhen, we spent two days there, and then walked over to Hong Kong. Yes, we walked, because you take the subway to a border check point, walk through it, and then take the subway on the other side to the city centre.

Hong Kong made a huge impression on us. I felt like a poor provincial relative, since the prices were sometimes 10 times as much as they were in China. The streets are quite tight and narrow, and they not only have double decker buses, but also double decker trams, which is something I'd never seeen before. The city is full of designer shops and trendy cafes and restaurants. The food was amazing, a huge choice of cuisines from all over the world. A few times we went for dim sum, including a Michelin star restaurant, probably the cheapest in the world of all places from that guide (thanks, Aidan, for the recommendation!). Barbecue pork buns were unforgettable, and we'll have to go there again net time we're in Hong Kong, even though you can wait an hour or two for a table.

Right after we got to Hong Kong, we went to The Peak, a lookout place that you take a special cable car to, almost the same as the one in Wellington. The panorama of Hong Kong that you can see from there is amazing. While we were there, it was getting dark, so we could compare the day and night-time views, with all the lights and neon signs. I admit that the night panorama of Shanghai was more impressive, because there were more neon signs (actually, they are probably all LED these days) and they were much more innovative, but still seeing Hong Kong from bird's eye view was helpful in realising its size and reach.

The next days we spent shopping for electronics. Jon bought an iPad mini and some camera parts, it took a long time and pushing through the crowd, but the prices were apparently better than elsewhere. I wish we had split up, because I was really bored there, as the shopping streets of Hong Kong didn't have nearly as interesting people and places to look at as on the other side of the bay.

One evening we had dinner with Mike and Liz, who I used to work with in Wellington. I can't believe they've been in Hong Kong for five years now, because it seems like they only left last year or so. It was great to see familiar faces in the strange place :-)

The last day we went for a walk on the interesting streets of Hong Kong, we took the longest escalator in the world all the way up (it was a set of escalators, really), and then we found the zoo and botanic gardens. To be honest, I didn't even know that Hong Kong had a zoo, and it turned out to be very pleasant, interesting, and free. They have a lot of monkeys there, and also little orangutangs, which you can only view for a few hours each day. They were amazing, they played with their keepers and on the rope swings, wrecked havoc and they were cooler than the little pandas because at least they were doing something, not just slept :-)

After the five days in Hong Kong I know I'd like to spend more time there, because there were a lot of things we didn't manage to see, such as hiking trails on the green hills surrounding the city. Despite Hong Kong being full of sky scrapers, cars, and people, it doesn't lack green spaces where you can spend whole days. I don't know now whethere I prefer Hong Kong or Singapore - both are great, modern and well organised, and I guess I'll have to spend more time in each to decide :-) On the way home we have a day in Singapore, so I'll be able to quickly refresh my memory.