If it's November, it must be Nepal: Datong

Datong to najbrzydsze miejsce, jakie do tej pory widzieliśmy. Możliwe, że je tak odebraliśmy częściowo dlatego, że podróż z Harbin była długa i cieżka - dziewięć godzin z Harbin do Pekinu, dotarliśmy do stolicy koło 23, a potem o 2 nad ranem "twarde siedzenie" i dotarliśmy do Datong koło 7 rano. Niezłe przeżycia! :-) Przez Jesienny Festiwal i Święto Narodowe połowa Chin próbuje się dostać do drugiej połowy i odwrotnie, więc bilety na pociąg wyprzedawane są bardzo szybko i musieliśmy brać, co było. Ale tak naprawdę to nie tylko zmęczenie powodowało tak niemiłe wrażenie. Większość budynków była w budowie bądź się rozpadała, większość ulic była rozkopana, z niezakrytymi i niezabezpieczonymi dziurami w ziemi, a wszędzie do tego było błoto i śmieci. Zimna i deszczowa pogoda tylko potęgowała to ponure wrażenie.

Udało nam się jednak znaleźć bardzo przyjemne miejsca, no i oczywiście główne atrakcje, dla których tam byliśmy - Groty Yungang i Wiszącą Świątynię - były tak niesamowite, jak przedstawiają je przewodniki.

Po zameldowaniu w hotelu i odświeżeniu się poszliśmy zwiedzać miasto. Większość świątyń na starym mieście była w remoncie, a mury miejskie odbudowywane, więc za parę lat Datong będzie niesamowity. Tak samo autentyczny, jak Disneyland, ale niesamowity. Udało nam się znaleźć sześćsetletnią ściankę z dziewięcioma smokami, najstarszą taką glazurowaną ściankę w Chinach, i meczet, który był najładniejszym miejscem w całym mieście, a żaden przewodnik o nim nie wspomina. Kilka minut zanim się na niego natknęliśmy zaczęło padać, więc założyłam sobie mój szal na głowę, a Jon stwierdził, że wyglądam, jak muzułmanka. Możliwe, że dzięki temu dostaliśmy jakąś zniżkę, bo bilet kosztował trochę mniej, niż się spodziewaliśmy :-)

Dla rozgrzewki wstąpiliśmy do herbaciarni i odbyliśmy naszą pierwszą chińską ceremonię herbacianą. Ceremonia to trochę za duże słowo, ale było bardzo miło, a herbata była przepyszna. Kiedy chodziliśmy po ulicach miasta, miałam bardzo dziwaczne doświadczenie: jedna z bud ulicznych grała disco polo na cały regulator. Na moment mnie wmurowało :-)

Następnego dnia pojechaliśmy do Grot Yungang - długiego ciągu skał, w których znajduje się 20-30 jaskiń ze starożytnymi buddyjskimi rzeźbami i posągami. Niesamowite miejsce, tysiące tycich i kilka gigantycznych posągów buddy, a większość z nich powstała około 450 roku p.n.e.!

Ostatniego dnia mieliśmy pociąg wieczorem, więc z plecakami wybraliśmy się na autobus do Wiszącej Świątyni. Nie chcieliśmy zostawić ich w hotelu, bo dziewczyny na recepcji były beznadziejne i jestem pewna, że zdołałyby je zgubić, no a nie mieliśmy czasu, żeby pojechać na dworzec i tam je zostawić. Jazda autobusem była przygodą samą w sobie. Przejechanie 50km zajęło jakieś dwie godziny i kierowca wysadził nas jakieś 5km przed Świątynią, gdzie czekała na nas taksówka. Przewodnik "Lonely Planet" wspomina, że może tak się zdarzyć, jeśli nie ma wystarczającej liczby pasażerów w autobusie, no ale na pewno tak nie było w tym przypadku. W każdym bądź razie taksówka dowiozła nas do Świątyni za darmo. Spodziewaliśmy się tam znaleźć powrotny autobus do Datong, ale oni liczą, że każdy tam dotrze z wycieczką albo prywatnym samochodem. Było tam nawet okienko z biletami autobusowymi, ale ludzie w nim pomachali nam ręką przed nosem, żebyśmy stamtąd poszli, bo autobusów nie ma. No nic, poszliśmy do Świątyni, która była absolutnie niesamowita. Zbudowano ją w 490 roku n.e., wisi sobie przy skale i wygląda niemożliwie. Prawie mi się kręciło w głowie, jak patrzyłam w dół, będąc na górze. Wspinaczka po wąziutkich stromych schodach z naszymi plecakami była wyzwaniem, ale jakoś nam się udało. Kiedy skończyliśmy, zobaczyliśmy, że nasz taksówkarz na nas czekał - wiedział, że nie mamy innej opcji powrotu do Datong. Inny facet też nam proponował podwiezienie za 250 yuanów (autobus kosztował jakieś 50-60 yuanów). Nasz kierowca też chciał tyle, ale w końcu dogadaliśmy się na 200. Wtedy okazało się, że to nie on nas będzie wiózł, tylko jakaś dziewczyna w swoim malutkim własnym samochodzie. W tym momencie byliśmy już zrezygnowani i nie protestowaliśmy za bardzo. Droga powrotna była dużo szybsza niż jazda autobusem i jechaliśmy częściowo po nowiutkich autostradach, których nie ma jeszcze na mapach Google. Dotarliśmy na dworzec kilka godzin przed naszym pociągiem. Nasza obecność przyciągnęła taką uwagę, jak nigdy wcześniej. Ludzie stawali nam nad głowami, próbując odczytać, co jest na ekranach naszych iPadów, pokazywali nas sobie palcem i robili nam zdjęcia. Trochę inaczej jest, jeśli jesteś na słonecznej ulicy przy jakiejś atrakcji turystycznej, niż na obskurnym dworcu pełnym dymu papierosowego o 23. Z ulgą powitaliśmy przyjazd pociągu, na który tym razem mieliśmy bilety w przedziale sypialnym - super!

*****

Datong is the ugliest place we've seen on this trip. It didn't help that our train ride from Harbin was long and hard - a nine hour ride from Harbin to Beijing, getting to the capital around 11pm, and then a hard seat at 2am, getting to Datong around 7am. Hard core :-) It's because of the Mid-Autumn Festival and National Day that half of China is trying to get to the other half and vice versa, so the train tickets sell out fast, and we had to take what we could get. But really, it's not just because we were tired that the city seemed so unpleasant. Most buildings were under construction or falling apart, most streets were dug up with holes in the ground left open and unprotected, and there was mud and rubbish everywhere. The weather, rainy and cold, added to the gloomy outlook.

We did manage to find some worthwhile places there, though, and the main attractions which we wanted to see - the Yungang Grottoes and the Hanging Temple - were as amazing as the guidebooks picture them.

After checking into our hotel and freshening up, we went exploring. Most of the temples in the old town are being renovated, and the city walls are being rebuilt, so in a couple of years, Datong will be amazing. As authentic as Disneyland, but amazing. We managed to find a 600 year old nine-dragon screen, the oldest glazed screen in China, and a mosque, which was the nicest thing in the city, and it's not even mentioned in the travel guides. A few minutes before we stumbled upon it, it had started raining, so I put my buff over my head, which Jon said made me look like a muslim, and which may have helped us get a discount on the entry fee, which seemed a bit lower than we had expected :-)

To warm up, we stopped at a tea house and had our first Chinese tea ceremony. A ceremony may be too big of a word for it, but it was very nice, and the tea was excellent. While we walked around town, I had one freaky experience: one of the street booths was playing Polish music, the so called "disco polo", the epitome of kitch and bad taste. Very bizarre, to hear Polish in the middle of nowhere!

The next day we went to the Yungang Grottoes - a huge stretch of rock with 20-30 caves in it, filled with ancient buddhist carvings and statues. It was incredible, so many tiny and huge buddhas, most of them created around 450 BC!

The last day we had an evening train to catch, so we took our backpacks and found a bus that took us to the Hanging Temple. We didn't want to leave our backpacks at the hotel, because the reception staff were completely useless and I'm sure they would have lost them, and we didn't have time to go to the train station to leave them there. The bus ride was an adventure in itself, took something like two hours to go 50km, and let us off maybe 5km before the Temple, where a taxi was waiting for us. "Lonely Planet" says it might happen if the bus doesn't have enough passengers for the last stretch of the way, but that was definitely not the case here. In any case, the taxi took us to the Temple for free. We had expected to find a bus back to Datong, but they really count on everyone coming to the Temple on a tour bus or in a private car. There was even a bus ticket window, from which we were waived away by the people there. We went to the Temple anyway, and it was absolutely amazing. Built in 490 AD, hanging from a rock, so very high and impossible looking, I almost felt dizzy looking down from it. Climbing up with our backpacks on the narrowest staircases we've seen was a challenge, but we made it through all of them. When we were done, we saw that the taxi driver was waiting for us - he knew very well we didn't have any other option for getting back to Datong. There was another guy with a car offering us a ride for 250 yuan (the bus had been something like 50-60 yuan for the two of us). Our driver wanted the same, but we finally agreed with him on 200 yuan. Then it turned out it wouldn't be him driving us back in his taxi, but some girl in her tiny private car. We were resigned to our fate by then, and didn't protest too much. The ride back was much faster than the bus, we went on some brand new highways that were not showing on Google Maps, and we made it to our train with hours to spare. The attention we got at the train station was more that we had encountered before. People standing over our shoulders, trying to read stuff on our iPad screens, pointing us out to their friends, and taking photos of us. It's a bit different when you're on a sunny street by some tourist attraction, and at a dingy dirty train station full of cigarette smoke at 11pm. We were quite relieved when our train arrived, and this time we had soft sleeper seats, yay!